چرا نظر سنجی های انتخاباتی بدون دقت عمل کردند؟

از جمله موضوعات داغ پیش از انتخابات بحث نظر سنجی و افکار سنجی هاست. مکررا شنیدیم مرکز معتبر نظرسنجی نتایج را چنین و چنان پیش بینی کرد! اما چرا هیچ کدام حتی با خطای زیاد این گونه که انتخابات رقم خورد پیش بینی نکرد؟

چرا هیچ وقت روش تحقیق بدرستی تعریف نمی گردد. شاید اگه نتایج نظرسنجی با اطمینان بیشتر بود احزاب بازنده پیش از این اقدام عاقلانه انجام میدادند.

اگر مراکز به اصطلاح معتبر نظرسنجی با این همه اختلاف نتوانستند انتخابات را پیش بینی کنند چه اطمینان و اعتبار به بقیه تحقیقات آنان است؟

آیا این مراکز نسبت به فرهنگ و رفتار انتخاباتی مردم آشنایی نداشتند یا از متدهای قدیمی نظرسنجی استفاده میکردند؟ شاید روش نمونه گیری اشتباه انتخاب می کردند یا اجرایی آنان دارای خطا بوده است؟

این بحث قابل بررسی و کندوکاو است. چرا که در مسیر پیشرفت و توسعه نیاز به سنجش دقیق افکار اقشار مختلف مردم هست. چه بسا این نوع عملکرد همواره در ذهن تصمیم سازان، شک و ترید به صحیح بودن نتایج نظرسنجی و افکارسنجی ها ایجاد می نماید.

پ.ن: ضمن عرض تبریک و تهنیت به رئیس جمهور منتخب .

آمار B آمار

یه مطلبی رو سال ۸۶ نوشتم، مجدد بازنشرش میکنم اینجا. 

شروع تحول 

*آماری‌ها علاوه بر فنون علم آمار از توانایی‌های بالقوه جهت  برقراری ارتباط برای حل بسیاری از مشکلات و مسائل موجود در جامعه استفاده می‌کنند.

*آماریه در تعیین روش‌های نمونه‌گیری، جمع‌آوری داده‌ها، نظارت بر اجرای مطالعه، پردازش و تفسیر داده‌ه و نظر دادن در مورد نتایج مطالعات به دست آمده نقش ایف می‌کنند.

* هر جایی که کار پژوهشی در میان باشد احتیاج به یک متخصص آمار هست.

  ... و جمله هایی که کم بیش شبیه به همین مضامین هستند.

ولی چر آماریه فعالیت های کاربردی  و تخصصی چشم گیری نمی کنند و اکثر به تدریس و ی نهایت انجام پایان نامه های سایر دانشجویان به صورت...

لقمه‌ی جویده و آماده برای آنان کاری دیگه‌ای نمی کنند ؟ چرا روی آماری ها باید و شاید حساب باز نمی کنند ؟ چرا در آئین نامه معاونت نظارتی و راهبردی( سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور)، کمترین مبلغ حق الزحمه به آماری ها اختصاص داره ؟ چرا وقتی می گن آماری به فکر همه ویزیتور می یاد ؟ و هزار و یک چرای دیگه .

جواب این چراها رو، واقعاً در موارد ریشه‌ای باید جستجو کرد .

یه واقعیت هایی تلخ دیگه ای هم هست .

افطاری با طعم اذان فارسی۱ !

نمای صفر: نماز و روزه هاتون قبول درگاه حق تعالی باشه انشالله.

نمای یک: روز اول ماه رمضان سال ۱۴۳۲ هجری قمری معادل ۱۱ مردادماه ۱۳۹۰ هجری شمسی، رفتم، نشستیم، سر سفره افطاری یه عده ادمِ روشنفکر امروزی ندید بدید. بماند کی بود، کجا؟ چرا چطور چگونه. سر سفره بودیم که گفتن ربنای اقای شجریان رو چند وقته نشنیدیم . بزن ماهواره یه شبکه پخش میکنه . فکر کردم شوخی میکنن. عجب شوخی بود. ولی جدی بود. دعا و نیایش که هیچ . اذان هم پخش کرد. افطاریی خوردیم با طعم متفاوت.

 

نمای دو: 

می خواهم اغتشاشگر باشم

می خوام بلند فکر کنم. یا بهتر بگم بلند فکر کنیم.

نمی دونم چی شد یاد "خس و خاشاک" افتادم. شاید به خاطر اتفاقات دنباله دار بعد از انتخابات دهم کشورمون بودش. نتایج گوگل خیلی برام جالب و از طرفی تعجب آور . اذهان عمومی هنوز همون تعبیر اشتباه و رو دارن. یادمه اون روز که با مهدی و هادی رفتیم میدان ولیعصر، بنده خدا گفت "در انتخابات ایران40 میلیون نفر خودشان بازیگر اصلی و تعیین کننده اصلی بوده‌اند، حالا چهار تا خس و خاشاک این گوشه ها کاری می کنند بدانید این رودخانه زلال ملت جایی برای خودنمایی آنان نخواهد گذاشت". [1] [2]

عجیبه که چطوری سوار افکار عمومی شدن. اگه خودم اونجا نبودم شاید خودم باورم میشد.

انصافا اونقدر خوب برنامه ریزی کردن که فرق بین راست و دروغ مشخص نیست. اونقدر هزینه صرف برنامه های کثیفشون کردن که مرز حقیقت و غیرش از بین رفته،  ولی کور خوندن. ما هستیم. هر چند کم (بیشمار نیستیم) ولی استوار تا آخرین قطره خون.  

می خواهم اغتشاشگر باشم. می خواهم ساختاری که بیگانگان و قسم خوردگان به براندازی نظام جمهوری اسلامی عزیزمان رو، طراحی کردن، بشکنم ونقش بر آب کنم.

به ساده ترین بیان، گام اول آگاهی وشناخت ، دوم برنامه ریزی و گام سوم اجرا.

دوستان و دوستداران محمود احمدی نژاد، میر حسین موسوی، محسن رضایی و مهدی کروبی، بیدار باشید. دشمن در حال نفاق و تفرقه افکنی هست.که تا اینجا موفق بودن.

حق پیروز است.